Luisteren naar de Odysseia geeft weer een heel andere ervaring dan lezen. Het origineel bestaat uit tal van dialogen tussen de dramatis personae. Doordat Ton Lutz alle rollen vertolkt, ontstaat in de lange monologen het effect dat hijzelf Odysseus is die zijn avontuurlijke, rusteloze herinneringen vertelt. Maar in feite is hij te beschouwen als de zanger van het gehele lied. Dankzij de soepele vertaling van Imme Dros worden we behoed voor de gevreesde dreun van het metrum. Hoewel ze de hexameter van het oorspronkelijke werk heeft gehandhaafd, doet ze de woordvolgorde van het Nederlands geen geweld aan. Hierdoor leent deze vertaling, verschenen in 1991, zich goed om te worden voorgelezen.

Het tijdsverschil van drieduizend jaar heeft goedbeschouwd geen enkele invloed op de levendigheid van de vertelling. Odysseus blijft boeien als slimme strateeg, als zwerver en vreemdeling die jarenlang verlangt terug te keren naar zijn vrouw Penelopeia en naar Ithaka, het eiland van zijn geboorte. Het is een mythologische wereld waarin hij leeft, met de nimf Calypso, met de eenogige Cycloop, met Sirenen die hem met dodelijk mooie stemmen tot zijn ondergang willen verleiden. Het land is ruw, de zee slaat klotsend omhoog. De Odysseia is ook een heel erg zinnelijk verhaal; er wordt door de helden veel genoten. In de negende uitzending, als Boek 10 aan bod komt, staat deze beeldende passage over het huis van Aiolos, de heerser over de winden: “Overdag was die tafel beladen met heerlijkheden en het hele huis geurde van gebraad en weergalmde van de muziek, maar 's nachts sliep elke man met zijn vereerde vrouw op een verend bed en in zachte, wollen dekens.” Opmerkelijk ook van de voorlezing is dat de vele verwijzingen naar de verteltraditie waaruit de Odysseia voortkomt, mooi op hun plaats vallen. De beschrijving die hierboven is geciteerd, ziet de luisteraar meteen voor zich. Met ogenschijnlijk eenvoudige middelen als taal en een stem kan op de radio veel bereikt worden.